26 Şubat, 2010

Döndüler; hayallerim...

Az önce yazdığım bir sayfalık bir yazıyı sildim. Hoşuma gitmedi işte.

Bazen saçmalıyormuşum hissine kapılıyorum.



Ben... Bir şey anlatmak istiyorum. Ne olduğunu bilmiyorum. Ve umrumda da değil sanırım. Hayallerimin düşmesinden korkuyorum galiba. Düşmelerinden ve bir daha ayağa kalkamamalarından..



Küçük bir kızken kurduğum hayallerim geliyor aklıma. Kutuplarda yaşamak, altı aylık karanlığı içime çekmek isterdim. Güzel hayallerim vardı...

Bu hayallerin bir isimle yer değiştirdiğini hatırlıyorum. Artık değeri olmayan bir isim. Beşinci sınıftaydım.

Evet; değeri yok. Ama bu son "rüya devrimi"mden öncesine kadar hep bunun intikamını almak istemişimdir.



İlk İzmirlimin intikamı.

Karşıma geçmiş ve insanların arasında bana "Senden nefret ediyorum!" diye bağırmıştı. "İğrenç birisin."

Hatırlıyorum. İlk defa birine aşık olduğuma inanmıştım ve o da benden tiksiniyordu. Uzun bir süre ismi aklımdaydı. Gülümsemesi. Bazen eski resimleri karıştırır gibi aklıma getiriyorum onu.

Ne kadar yol katettiğimi görüyorum. O iğrenç olduğunu bağıra bağıra ilan ettiği kızın şimdiki haline bakıyorum. Ama hiçbir şey, o aşağılanmışlığınızı iyileştiremiyor. Yani ben öyle zannediyordum. Artık iyileştiğini biliyorum.


Bazen durur ve Graendal'ın yaptığı her şeyde haklı olduğunu düşünürdüm. Sırf küçük bir çocuk sizi aşağıladı diye tüm dünyadan intikam almayı nasıl da isterdiniz... Bazen sadece intikam almak (evet; Charles Dickens'ın Büyük Umutlar'ındaki Estella gibi) güzel olmayı düşlerdim.
Bazense hiç kimseyi sevmemeyi.

Bu planların saçmalık derecelerini şimdi görebiliyorum. Ve artık intikama ihtiyacım yok.

Hayallerim geri geldi.
Tabi ki eskisi gibi değil; ama biri onları geri getirdi...


Anlatmak istediğim şey bu galiba... Tüm güzel hayaller geri geldi. Artık intikam almam gereken şeyin aptal bir isim olmaması gerektiğini biliyorum. Artık ne için savaşmam gerektiğini biliyorum.


Asıl anlatmak istediğim şey, artık savaşımda yalnız olmadığım.

Artık arkamı kollayacak biri var. Düştüğümde kaldıracak biri. Daima, kaybettiğimde bile arkamda olacak ve "harikaydın" diyebilecek; en saçmaladığım anda benim yerime savaşabilecek biri. Arkamı dönmekten korkmayacağım ve son gücüm de bittiğinde bana güç verecek biri.

Ve artık, ona sahibim.

Ve artık, farkedilmeden ama isteyerek yapılmış bir hakaretin intikamını istemiyorum.


Hayallerim geri geldi. İşe yarar hayallerim, güçlü olanlar. Eski hayaller geri geldi- yanlarında umut ve bir yığın zaaf getirerek.

Eski hayallerim...


Yedi yaşından beri dünyanın sonunu izlemek isteyen kızın hayalleri geri döndü...

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Lütfen blog veya yazı hakkında yorum yapın. Önerileriniz daha iyisine giden bir yol olacak...