Kabullen...

Neden bu kadar zor kabulleniyorsunuz? ‘Ayağa kalkın ve kabul edin.’[1] Ayağa kalmak için neyi bekliyorsunuz? Kabullenecek hiçbir şey kalmayana kadar pisliğin içine batmayı mı?Anlamıyorum; neden kaçıyorsunuz gerçeklerden?Anlasanıza artık; dünyayı mahvedenler sizlersiniz, yarını asla getirmeyen sizsiniz!.. İnsanlığı da ruhunuz gibi çürütmek, dünya üzerindeki her güzelliği pisliğe batırmak...İŞTE BÜTÜN YAPTIĞINIZ BU!..

Dönüp arkanıza bakmanızı istiyorum. Acı çektirdiğiniz insanları, yok ettiklerinizi, kirlettiklerinizi, yozlaştırdıklarınızı, aptal hırslarınız ve saçma amaçlarınızı düşünmenizi istiyorum. Kendinizi nasıl mahvettiğinizin, hatta yetmiyormuş gibi dünyayı da nasıl kirlettiğinizin farkında mısınız?

Birileri sizi kınayacak diye yapmak isteyip de yapamadıklarınızı, topluluktan dışlanmamak için onlar gibi davrandığınızı hatırlayın...

Kabullenin artık; boş, amaçsız yaşıyor, diğerlerinin de ruhlarını sömürüyorsunuz. İnandığınız ilüzyonlarla yaşıyorsunuz. Dünyayı neye çevirdiğinize bir bakın...Tek isteğim iğrençliğinizi fark edip kabullenmenizdir. Çünkü her şeyin çözümü burada saklı. ‘İÇİNİZDE İĞRENÇ OLDUĞUNU FARK ETTİĞİNİZ HER ŞEY, SIRF ONU FARK ETTİĞİNİZ İÇİN KENDİLİĞİNDEN TEMİZLENMİŞTİR.’ Der Dostoyevski Karamazov Kardeşler’de. Siz yeter ki kabullenin, belki o zaman dünya mükemmele yaklaşır...

Niye hâlâ konuşuyorum ki? Susayım da büyük usta Dostoyevski konuşsun:

(...) Oysa sen, büyük olduğun hâlde, varlığınla çürütüyorsun, pisliğe boğuyorsun
yeryüzünü, arkanda yalnızca pislik bırakıyorsun. Ne yazık ki hepimizin tek
yaptığı bu...

[1] Marilyn Manson’ın bir şarkısından:
STAND UP AND ADMIT
TOMORROW’S NEVER COMING
STAND UP AND ADMIT